(Melodie: Wo die Nordseewellen)
Heinrich Vormann
1. Kenn i all dat schöne Duorp int Mönsterland?
is gas kleen, nich graut, doch wiet un siet bekannt.
:,: Tüschken Schüörpping, Darfeld, richtig drin int Holt,
dao ligg usse Eggroh, daorup sin wi stolt. :,:
2. Usse schöne Eggroh is so prick un fein,
kas dat Düörpken di doch ut de Neigt anseihn.
:,: Met de schönen Straoten un denn stolten Taohn
steiht dat olle Eggroh manke hunnert Jaohr. :,:
3. Auk de Moderguodskapell is wull bekannt,
Lüde kuemt, besökt se ut dat Mönsterland.
:,: Gaoht all met Vörtruen hen tot Gnadenbeld,
üm för sick te biädden un de gase Wiäld. :,:
4. Auck de Vecht, den schönen Fluss, bie us entsteiht,
wo ant Ufer manket bunte Blömken bleiht;
:,: flött dör Schüöpping, Holland hen int graute Meer,
allet Guode – Schöne kümp von Egroh her. :,:
5. Graute Feste fieern dat verstaoht wi wull,
geiht gewiss us alle nich so schnell te dull.
:,: Spiellt de Musikanten up ton Walzedanz,
hebbt flott alle Mannslüe Fraulüe an den Band. :,:
6. Usse schöne Eggroh is gewiss recht klein,
denn up jede Landkart is et nich te seihn.
:,: Will i us besöken, kiekt men richtig to,
manke Schilde wiest u hen nao Eggeroh. :,:
7. Eggroh heff nu keenen Bügermester mehr,
dat gong us erst all son biertken an de Ehr.
:,: Laot us gaohn met Schüörpping iährick Hand in Hand,
so liärwt sick vull schöner, äs met’n Kopp in’n Sand. :,: